Van Crotone naar Ciro

Op zaterdag stormt het en regent het af en toe. 

We lopen de stad in voor koffie en boodschappen en Brigitte en Joep gaan naar het archeologisch museum. Als we ergens willen gaan lunchen blijkt dat alles gesloten is of bijna dicht gaat. In het weekend met je hele familie uitgebreid uit lunchen gaan (zoals in Spanje) is hier blijkbaar geen gewoonte. Jack, een Nederlander die bij ons aan de steiger ligt, komt borrelen. Hij werkt remote in de vliegtuigindustrie. We waren eigenlijk van plan zondag te vertrekken maar zien hier vanaf vanwege de hoge golven op zee. Die zullen maandag wel afgenomen zijn. Zondag is een mooie zonnige dag. 
Met uitzicht op een cruiseschip poetsen de mannen de buitenkant van de boot: de calima (storm vanuit de Sahara) heeft flink wat zand op de boot geblazen.We lopen naar de oude stad om gezellig in een restaurantje te lunchen (gelukkig zijn we vroeg genoeg en treffen we een klein zaakje dat wel open is). We lopen langs de enorme hoge stadsmuren en langs de boulevard weer terug naar de boot. 
Op maandag is het zonnig en rustig weer en varen we naar Ciro (17 mijl), waar we ankeren bij Vilagio Volvito. We liggen er heerlijk rustig aan hoger wal en horen de koeienbellen rinkelen.