Van Ciro naar Gallipoli

Op dinsdag 24 oktober steken we over van Ciro naar Gallipoli in de landstreek Puglia (58 mijl). We vertrekken om 7:30 uur en na 2 uurtjes kunnen we het zeil zetten en de rest van de afstand zeilen. Onderweg krijgen we een kleine verstekeling, we denken dat het een kwikstaartje is. 

Het historische deel van Gallipoli ligt op een eilandje dat door een brug verbonden is met het vasteland. Vlak daarvoor ligt een eilandje met een mooie vuurtoren. 
Als we de stad om 16:00 uur naderen en weer bereik hebben, bellen we een van de jachthavens. Degene die opneemt spreekt geen Engels maar we begrijpen dat hij geen plaats heeft (als we later de haven invaren bevestigt hij dat), een andere jachthaven neemt niet op. 
Naast de vissershaven zijn 5 passantenplaatsen aan de kade (er staat een bord waarop dit uitgelegd wordt), er ligt niemand dus wij gaan er liggen. Niet ideaal, maar te doen. Naast onze boot wordt verse vis verkocht vanuit de vissersboten. Ook hier zien we in de haven opgelegde zeilboten (met gescheurde zeilen) liggen die gestolen en gebruikt zijn door vluchtelingen. We gaan met onze papieren naar het havenkantoor, maar daar weet men zich geen raad met ons….intussen heeft Joep op de boot bezoek van 2 officials die alleen Italiaans spreken. Hij laat ze (met zijn telefoon) praten met onze kustwachtman van het kantoor (met onze telefoon) en die vertelt ons dat we morgenochtend weg moeten van de kade want de Gemeente gaat daar werkzaamheden uitvoeren. Dat komt ons niet goed uit, want morgen is er veel wind en onweer voorspeld. We bellen dus nog maar weer een volgende jachthaven en die heeft gelukkig plaats! We varen er meteen heen. ‘s Avonds gaan we heerlijk vis eten in een van de restaurantjes vlakbij de haven. We vinden een binnendoortje naar de luxe winkelstraat (via een eeuwenoud tunneltje).Op woensdag haalt Joep verse broodjes voor het ontbijt en hij koopt op straat vers fruit bij een mannetje met een vrachtauto met verse waren. Hij probeert via Google translate te communiceren met de man maar die blijkt niet te kunnen lezen. Na een klein buitje lopen we naar de oude stad, het is er gezellig met kleine straatjes met winkeltjes en veel horeca. We lunchen er met uitzicht op zee. Heerlijke verse Italiaanse pasta! 
Het is bewolkt en af en toe valt er een drupje maar de temperatuur is lekker en het beloofde onweer met windstoten blijft uit. 
Toch was iedereen blijkbaar beducht voor onweer want de vissersboten varen niet uit (en dus ook geen vismarkt vandaag). Als we langs de kade lopen zien we geen Gemeente-activiteiten, wel ligt er nu een vissersboot aan de kade voor passanten…..