Van Gijon naar Luarca

Vandaag een bewolkte dag en er is niet veel wind voorspeld. We willen richting Ribadero (65 mijl), maar afhankelijk van de wind kiezen we eventueel voor een van de eerdere haventjes. Als we om 9:00 uur wegvaren horen we onweer in de verte. Nooit leuk. Pieter zet de radar aan en we zien waar het front zich bevindt (het lijkt net langs ons te gaan). Na een paar uur moteren komt er wat wind en hijsen we de code zero. Dat gaat een paar uur prima, tot de wind ineens draait (code zero ingedraaid, fok op). Maar om een uur of vier moeten we weer moteren. We kiezen voor Luarca (48 mijl van Gijon). Als we de havenmonding naderen, zien we zeevlam: laaghangende bewolking.

Best spannend om dan een onbekende haven aan te lopen en er liggen ook nog een paar vissersfuiken. De haven heeft 5 moorings voor passanten, je pakt de mooring en gebruikt die als hekanker en brengt dan met je rubberboot een voorlijn naar de kademuur. 
Je kunt niet op de kade komen vanaf de boot, en hebt dus je rub nodig om te passagieren. Als we aankomen om 17:00 uur zijn er nog 2 moorings vrij gelukkig. We maken vast en gaan met de rub naar het dorpje.
Luarca is een klein vissersplaatsje aan een riviermonding, gelegen tegen rotsen aan. 
We lopen de berg op naar een kerkje en verbazen ons over de weelderige begraafplaats.
We drinken wat in het dorp en gaan dan terug naar de boot waar we de witte tonijn klaarmaken die we gisteren van de buurvrouw in Gijon kregen. We gebruiken daarbij een recept uit het boek  (Atlantisch zeilavontuur in lokale recepten) dat geschreven is door onze vriendin Marleen. Het smaakt heerlijk!